- πηρώ
- Κόρη του Νηλέα της Πύλου. Ήταν αφάνταστα όμορφη και την ερωτεύθηκε ο Βίας, αδελφός του μάντη Μελάμποδα. Ο Νηλέας όμως, για να του δώσει την κόρη του, ζήτησε να του φέρει πρώτα το κοπάδι του Ιφίκλου, πράγμα που κατόρθωσε να κάνει ο Μελάμπους, έπειτα από πολλές περιπέτειες, και βοήθησε τον Βία να νυμφευτεί την Πηρώ.
Π. λεγόταν και η μητέρα του Ασωπού ποταμού. Τον γέννησε από τον Ποσειδώνα.
* * *και δωρ. παρῶ, -όω, Α [πηρός]1. καθιστώ κάποιον ανάπηρο, ακρωτηριάζω, σακατεύω, («πεπήρωται τοὺς ὀφθαλμούς», Αριστοτ.)2. ευνουχίζω («ἐάν παῑδας ὄντας πηρώσῃ τις», Αριστοτ.)3. παθ. πηροῡμαι(για ζώα) είμαι ατελής, ελαττωματικός σε κάποιο μέλος ή όργανο («ἡ δέ φώκη ὥσπερ πεπηρωμένον τετράπουν ἐστί», Αριστοτ.)4. μτφ. καθιστώ κάποιον ανίκανο, ατελή, παραβλάπτω κάποιον («τὴν ἐρωτικήν μοι τέχνην μήτε ἀφέλῃ μήτε πηρώσῃς δι' ὀργήν», Πλάτ.)5. παθ. είμαι ανίκανος για κάτι («πεπηρωμένος πρὸς καρπογονίαν», Θεόφρ.)6. βλάπτω ηθικά, ατιμάζω κάποιον7. παθ. ατιμάζομαι («τὴν οἰκουμένης κορυφὴν ὑπὸ τυράννου βίας περιορᾱσθαι πηρουμένην», Λιβάν.).
Dictionary of Greek. 2013.